CARTA DE PRINCIPIOS
1. PRINCIPIO DE NECESIDADE
O enfoque sobre as necesidades mostra tanto unha preocupación pola xustiza social como unha preocupación antropocéntrica, oposta ao momento de vista biocéntrico. O antropocentrismo, é dicir, tomar como centro ás persoas, considera as accións de mantemento do medio ambiente como condición necesaria para alcanzar o benestar humano. Coloca os seres humanos e as súas necesidades por encima dos intereses dos demais seres vivos que poboan o Planeta. Pola contra, o biocentrismo propugna que todas as formas de vida teñen o mesmo valor e que os seres humanos non deben ser preeminentes. O antropocentrismo foi identificado por algúns ecoloxistas como unha causa fundamental de crises ecolóxicas, a superpoblación e a extinción de moitas especies da nosa biodiversidade.
Os ecosistemas e os organismos, así como os recursos terrestres, mariños e atmosféricos que son utilizados pola especie humana, adminístrense de maneira tal de conseguir e manter a súa produtividade óptima e continua sen por iso poñer en perigo a integridade dos outros ecosistemas e especies cos que coexistan.
A deterioración dos sistemas naturais que dimana do consumo excesivo e do abuso dos recursos naturais e a falta dunha orde económica adecuada entre os pobos e os Estados, socavan as estruturas económicas, sociais e políticas da civilización.
2. PRINCIPIO ANTICAPITALISTA
Consideramos que o capitalismo é voraz e destrutivo; non só coa especie humana se non tamén coa especie animal e todo o medioambiente. Por isto o capitalismo terá que ser erradicado se queremos vivir nun mundo máis xusto. Para DISTOPIA todos os seres vivos son seres sintientes e existen polos seus propios motivos; consideramos por tanto que han de ser respectados e non maltratados ou torturados para beneficio duns poucos tal e como promove o capitalismo e os seus intereses máis escuros.
3. PRINCIPIO DE EQUIDADE
Facer un chamamento ao desenvolvemento económico cunha distribución máis xusta sobre os seus custos e beneficios entre os distintos países, razas, grupos de idades e sexos. O crecemento económico do século XX non logrou pechar a brecha entre países ricos e pobres. A finais do pasado século o 20% da poboación mundial dos países industrializados consumía o 86% de todos os recursos mundiais.
Máis de 80% das persoas vive en países onde as diferenzas de ingresos son cada vez maiores en lugar de reducirse.
Consideramos que a equidade introduce un principio ético de xustiza na igualdade. É un valor que recoñece a todas as persoas como suxeitos de igual dignidade e protexe o seu dereito a non estar sometidas a relacións baseadas na dominación sexa cal for a súa condición social, xénero, idade, etnia, orixe, capacidade, etc.
Unha sociedade máis xusta é aquela en a que todas as persoas recoñécense mutuamente como iguais en dereitos e posibilidades e ten en conta as diferentes existentes entre as persoas e os grupos. Por iso debe satisfacer de maneira equitativa os intereses respectivos de todas as persoais.
A igualdade é un obxectivo social esencial; a súa ausencia trae consigo un déficit de dignidade. Cando se vincula co recoñecemento e respecto á diferenza, denominámolo “equidade”.
4. PRINCIPIO DE INTERXENERACIONALIDADE
Adoptar unha perspectiva de longo prazo, buscando un equilibrio entre as necesidades actuais e as das xeracións futuras. Este principio de futuro asegura que as necesidades das persoas da actualidade equilíbranse coa nosa capacidade para satisfacer o que necesitan as xeracións vindeiras.
A especie humana debe adquirir os coñecementos necesarios a fin de manter e desenvolver a súa aptitude para utilizar os recursos naturais en forma tal que se preserven as especies e os ecosistemas en beneficio das xeracións presentes e futuras.
Os coñecementos relativos á natureza difundiranse amplamente por todos os medios, en especial polo ensino ecolóxico, que será parte da educación xeral.
É imperioso a necesidade de adoptar medidas adecuadas, a nivel nacional e internacional, individual e colectivo, e público e privado, para protexer a natureza e promover a cooperación internacional no ámbito ambiental.
5. PRINCIPIO DE SUSTENTABILIDADE AMBIENTAL
O desenvolvemento sustentable busca aliviar a pobreza e a desigualdade, preservando ao mesmo tempo ao planeta.
Este principio recoñece que o Medio Ambiente é un sistema holístico, físico, dinámico e vulnerable cunha capacidade limitada para prover recursos ao noso sistema de produción e de consumo de recursos, e insuficiente para absorber os residuos e a contaminación sen reducir a calidade do Medio Ambiente e as utilidades de todo tipo que proporciona. Máis da metade da poboación do mundo que vive por baixo do limiar de pobreza depende directamente dos servizos ecosistémicos para sobrevivir, e a maior parte do seu consumo e actividade produtiva existe fóra do marco da economía e os seus fluxos de capitais e, por tanto, cae fóra da perspectiva do desenvolvemento económico ao que estamos afeitos.
A diferenza de gran parte da preocupación ecolóxica que xurdiu nos 70, o desenvolvemento sustentable está baseado en asegurar que o crecemento económico non acabe provocando a súa propia desaparición, xa que as consecuencias dun crecemento sen control poden conducir a crises graves de sustentabilidade.
Consideramos que toda a nosa actividade produtiva e económica está relacionada coa natureza por iso a nosa alianza con ela e o recoñecemento dos seus dereitos é o noso punto de partida.
Cremos que a nosa boa relación coa Natureza é unha fonte de riqueza económica e de boa saúde para todos e todas. De aí a necesidade fundamental de integrar a sustentabilidade ambiental en todas as nosas accións, avaliando o noso impacto ambiental (pegada ecolóxica) de maneira permanente.
Queremos reducir significativamente a pegada ecolóxica humana en todas as nosas actividades avanzando cara a formas sustentables e equitativas de produción e consumo, e promovendo unha ética da suficiencia e da austeridade.
Concretamente chamamos a redobrar os esforzos a fin de conservar e utilizar de maneira sustentable os océanos, os mares e os recursos mariños.
6. PRINCIPIO DE COOPERACIÓN
Pretendemos construír colectivamente un modelo de sociedade baseándonos no desenvolvemento local harmónico, as relacións comerciais xustas, a igualdade, a confianza, a corresponsabilidade, a transparencia, o respecto, …
Partimos dunha ética participativa e democrática, que quere fomentar a aprendizaxe e o traballo cooperativo entre persoas e organizacións, mediante procesos de colaboración de toma de decisións conxuntas, de asunción compartida de responsabilidades e deberes, que garantan a máxima horizontalidad posible á vez que respecten a autonomía de cada unha, sen xerar dependencias.
Entendemos que estes procesos de cooperación deben estenderse a todos os ámbitos: local, rexional ou autonómico, estatal e internacional e deben normalmente articularse en Redes onde se vivan e foméntense eses valores.
7. PRINCIPIO DE COMPROMISO COA CONTORNA
O noso compromiso coa contorna concrétase na participación no desenvolvemento local sustentable e comunitario do territorio.
As nosas organizacións están plenamente integradas no territorio e contorna social no que desenvolven as súas actividades, o que esixe a implicación en redes e a cooperación con outras organizacións do tecido social e económico próximo, dentro do mesmo ámbito xeográfico.
Entendemos esta colaboración como un camiño, para que experiencias positivas e solidarias concretas poidan xerar procesos de transformación de estrutúralas xeradoras de desigualdade, dominación e exclusión.
O noso compromiso no ámbito local abócanos a articularnos en dimensións máis amplas para buscar solucións máis globais, interpretando a necesidade de transitar continuamente entro o micro e o macro, o local e o global.
A humanidade apenas comeza a concienciarse sobre o dano que ela mesma estase inflixindo e o dano que fai ao medio ambiente coa presenza desta praga alarmante do plástico nos océanos.
8. PRINCIPIO “SEN ANIMO DE LUCRO”
O modelo económico que practicamos e perseguimos ten como finalidade o desenvolvemento integral, colectivo e individual das persoas, e como medio, a xestión eficiente de proxectos economicamente viables, sustentables e integralmente rendibles, cuxos beneficios se reinventen e redistribúen.
Esta “non lucratividade” está intimamente unida á nosa forma de medir os balances de resultados, que teñen en conta non só os aspectos económicos, tamén os humanos, sociais, ambientais, culturais e participativos e o resultado final é o beneficio integral.
Enténdese por iso que as nosas actividades destinan os posibles beneficios á mellora ou ampliación do obxecto social dos proxectos así como ao apoio doutras iniciativas solidarias de interese xeral, participando desta maneira na construción dun modelo social máis humano, solidario e equitativo.